Günümüz Türkçesi ile Elhân-ı Şitâ

Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,

Bir beyaz titreyiş, bir dumanlı uçuş,

Eşini gâib eyleyen bir kuş

Eşini kaybeden bir kuş

gibi kar

gibi kar

Geçen eyyâm-ı nev-bahârı arar.

Geçen ilkbahar günlerini arar.

Ey kulûbun sürûd-i şeydâsı,

Ey kaplerin çılgın şarkısı,

Ey kebûterlerin neşîdeleri,

Ey güvercinlerin şiirleri,

O baharın bu işte, ferdası

O baharın işte bu, yarını

Kapladı bir derin sükûta yeri

Kapladı bir derin sessizliğe yeri

karlar

karlar

Ki hamûşâne dem-be-dem ağlar

Ki suskunca her an ağlar.

Ey uçarken düşüp ölen kelebek,

Ey uçarken düşüp ölen kelebek,

Bir beyaz rîşe-yî cenâh-ı melek

Melek kanadının bir beyaz püskülü

 gibi kar

gibi kar

Seni solgun hadîkalarda arar.

Seni solgun bahçelerde arar.

Sen açarken çiçekler üstünde

Sen açarken çiçekler üstünde

Ufacık bir çiçekli yelpaze

Ufacık bir çiçekli yelpaze

Na’şın üstünde şimdi, ey mürde,

Naaşın üstünde şimdi ey ölü

Başladı parça parça pervâze

Başladı parça parça uçmaya

karlar

karlar

Ki semâdan düşer düşer ağlar.

Ki gökyüzünden düşer düşer ağlar.

Uçtunuz, gittiniz siz ey kuşlar;

Uçtunuz, gittiniz siz ey kuşlar;

Küçücük, ser-sefîd baykuşlar

Küçücük, beyaz başlı baykuşlar

gibi kar

gibi kar

Sizi dallarda, lânelerde arar.

Sizi dallarda, yuvalarda arar

Gittiniz, gittiniz siz ey mürgân,

Gittiniz, gittiniz siz ey kuşlar

Şimdi boş kaldı ser-te-ser yuvalar.

Şimdi boş kaldı baştan başa yuvalar,

Yuvalarda –yetîm-i bî-efgân!

Yuvalarda feryatsız yetim

Son kalan mâi tüyleri kovalar

Son kalan mavi tüyleri kovarlar

karlar

karlar

Ki havada uçar uçar ağlar.

Ki havada uçar uçar ağlar.

Destinde ey semâ-yı şitâ tûde tûdedir

Ey kışın gökyüzü, elinde yığın yığındır

Berk-i semen, cenâh-ı kebûter, sehâb-ı ter

Yasemin yaprağı, güvercin kanadı, ıslak bulut…

Dök ey semâ, revân-ı tabîat günûdedir.

Dök ey sema, tabiatın ruhu uykudadır.

Hâk-i siyahın üstüne safî şükûfeler!

Kara toprağın üstüne temiz çiçekler

Her şâh-sâr şimdi –ne yaprak, ne bir çiçek!

Her çalı şimdi –ne yaprak ne bir çiçek

Bir tûde-yi zılâl ü siyeh-reng ü nâ-ümîd

Bir gölgeler yığını ve siyah renkli ve ümitsiz

Ey dest-i âsumân-ı şitâ, durma, durma çek

Ey kış göğünün eli, durma, durma çek

Her şâh-sârın üstüne bir sütre-yi sefîd.

Her çalılığın üstüne bir beyaz örtü

Göklerden emeller gibi rîzân oluyor kar,

Göklerden emeller gibi dökülüyor kar

Her sûda hayâlim gibi pûyân oluyor kar,

Her tarafta hayalim gibi koşturuyor kar

Bir bâd-ı hamûşun per-i safında uyuklar

Sessiz bir rüzgârın temiz kanadında uyuklar

Tarzında durur bir aralık, sonra uçarlar.

gibi durur bir ara, sonra uçarlar

Soldan sağa, sağdan sola lerzân ü girîzân

Soldan sağa, sağdan sola titreyip kaçarak

Gah uçmada tüyler gibi, gah olmada rîzân

Kâh tüyler gibi uçuyor kâh dökülüyor

Karlar, bütün elhânı mezâmîr-i sükûtun

Karlar, sessizlik çalgılarının bütün şarkıları

Karlar, bütün ezhârı riyâz-ı melekûtun

Karlar, ruhlar âleminin bahçelerinin bütün çiçekleri

Dök hâk-i siyah üstüne, ey dest-i sema dök 

Dök kara toprak üstüne ey semanın eli dök

Ey dest-i semâ, dest-i kerem, dest-i şitâ dök

Ey semanın eli, cömertlik eli, kışın eli dök

Ezhâr-ı bahârın yerine berf-i sefîdi

Bahar çiçekleri yerine beyaz karı

Elhân-ı tuyûrun yerine samt-ı ümidi

Kuş şarkıları yerine ümit sessizliğini

Şiir: Cenap Şahabettin

Günümüz Türkçesine Aktaran: © Sözümüz Türkçe Üstüne